An t-Sean Bhean agus an Tig Bheag

Bhí sean bhean ann fadó agus bhí sí ina gcomhnuidhe i dtig beag in aice h-abhann. Oidhche amháin nuair a bhí í féin agus a mac sa leabhaidh d’airig sí guth amuigh ag béiceadh . Níor cuimhnig sí ar aon rud acht d’oscail sí an fhuinneog cún an duine a bhí ag béiceadh do feiscint. Ní feaca sí aoinne amuigh agus annsan glaodh sí ar a mac agus do innis sí a sgéal do.

Cuaidh an fear amach agus nuair a tháinig sé isteach bhí sé ag crioth le h-eagla agus a agaidh comh bán leis an sneachta agus nuair a bhí sé taobh istig d’en doras do thuit sé ar an úrlár.
Ó cad atá ort a mhic ars an mnaoi agus do rith sí cuige. Ó cur an glas ar an doras ars an fear. Ó na Bháinsí. Bhí eagla ar an mnaoi dul agus is ider lag agus seasamh a cuaidh sí go dtí an doras cún an glas do cur ar.

D’imhig an Báinsí agus níor airig siad í indiadh sin.

Le Mícheál Ó Dómhnaill