(I)
Eilean Leòdhais ged rinn mi d’fhàgail,
Gur tric bhios m’inntinn dol nall gum’ chàirdean,
Gu tabh Loch Eiriseard is slèibh na Pàirce,
Far an robh sinn òg measg do thòban àlainn.
(II)
Dh’fhalbh na làithean mar cheò nam beanntan,
‘San robh sinn còmhradh gun bhròn nad’ gleanntan,
‘S ged fada bhuait sinn b’ ar luaidh ‘san àm seo,
Bhi rithist òg far am b’eòlach ann sinn.
(III)
An smeòrach chàirdeil rinn tàmh a riamh ann,
An cnoc ‘s an airigh le h’al gach bliadhna,
Bu tric a dh’èist sinn, le spèis is ioghnadh,
Ri guth bha boideach, ‘s a cèol bu mhiann leinn.
(IV)
Is tric ‘am bruadar thar cuan na h’àrd thonn,
Chaidh mise air chuairt far an d’fhuair mi m’àrach,
Gu bhi measg an t-sluaigh a bha uasal càirdeil,
An Eilean Leòdhais far nar n-òigh a bha sinn.
(V)
Tha grian an t-samhraidh gu mall gar fàgail
Tha ceò ag iathadh air slèibh nan ard chrann
Ach b’ ar dùrachd a bhi dlùth don àite
‘San robh sinn òg ann an Leòdhas àlainn.
(VI)
Thig àm an fhogharach is feasgar anmoch
Bithidh sinn cur cùl ri ar cùisean talmhaidh
‘San robh sinn òg ann an Leòdhas àlainn.
Gu robh gar stiuireach gu cùrsa ar dòchas.
Le Iain Mac Aoidh
(Sgrìobh Iain Mac Aoidh an t-òran seo nuair a chaidh e ‘mach as Leòdhais chun gu Sruth an t-Sabhail air nam Machairean Móra. Bha do chroidhe bhristeamh aige nuair a chaidh e ‘mach mar nan tighearnan talamh.)