Ar am fada ó shoin, bha ‘n Iolar rígh na h-éiníní, ‘gus bha sin an sgéal gan amhras. ‘S neart agus fíochmhar e fhé, ‘gus ‘s éan mór é fhé fosta. Ach thánaig na Dreoilín faoi timpeall agus thosaidh sé cogadh-focail in éadan an t-Iolar amhain e fhé. Dubhairt sé bha sé ‘n Fíor Rígh na h-Éiníní, ‘gus d’iarraidh na Dreoilín do chur an Iolar a-muigh as an crún aige. Chruinnigh siad le chéile ‘gus chuir ‘s dubhairt na Dreoilín dú-shlán chun na h-Iolair. Beadh siad comórtas ráis shuas go ‘n griain agus ar aghaidh go Geataí Naomh Pheadair taobh amuigh san Flaithis. Beadh an buaidhteoir rígh amhain na h-éiníní go brach air fad. Bha ‘n Iolar go maith le sin, agus thánaig gach aon éan le chéile le h-aghaidh comórtas mór eadar na h-Iolar ‘s na Dreoilín.
Thosaidh iad a-muigh go maith, agus bha gach aon rudaí go maith le na h-Iolar go h-áiridh. Ach thánaig tuirseach mór ar na Dreoilín i ndhiaidh am maith. Ach chuaidh e ar drom nan Iolar agus bha e sa chodladh ann gan amhras. Nuair a thánaig na h-Iolar go Geataí Naomh Pheadair, d’éirigh na Dreoilín amuigh as an codladh agus léim sé shuas as drom nan Iolar agus bhuaidh sé ‘n comórtas mar sin shroich sé ‘n gheataí roimh an Iolar. Bha sé Rígh na h-Éiníní ‘s déidh sin gan amhras. Ach, bha fearg an-mhor ag na h-Iolar agus chuaidh sé go Dreoilín agus ghreim nó bhain an Iolar an earbhall fada na Dreoilín a-muigh as mar d’iarr sé díoghaltas in éadan e mar sin. Agus tá na Dreoilín earball gearr aige mar sin.